top of page
  • Foto van schrijverNicole

Nog elke dag dankbaar

Laatst heb ik geluncht met mijn vader. Het was zoals altijd gezellig en fijn om even met z'n tweetjes bij te praten. Een paar maanden geleden wist ik niet of ik ooit nog zo'n vader-dochter-moment zou hebben. Zo zag het er niet naar uit. Maar wonderen gebeuren. Daar ben ik inmiddels wel achter. En, ik ben ontzettend dankbaar voor dit wonder...


Dankbaar

Ik realiseer me, terwijl ik dit schrijf, dat er helaas ook veel mensen zijn die dat geluk niet hadden. Die wel hun dierbaren zijn verloren in deze tijd. Verschrikkelijk. Mijn hart gaat uit naar deze mensen. Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn vader er nog wel is. Dankzij de fantastische artsen en verpleegkundigen. En, dankzij heel veel beschermengelen. Ik realiseer me nog meer dat het leven ineens voorbij kan zijn. Dat wist ik al. Het is een les die ik op jonge leeftijd leerde met het overlijden van mijn moeder. En dat besef is de afgelopen maanden weer heel reëel geworden.


Herinneringen

Door deze coronatijd en specifiek doordat mijn vader zo kritiek heeft gelegen, heb ik veel aan vroeger gedacht. Herinneringen opgehaald en stil gestaan bij mijn band met mijn vader. Van jongs af aan was ik heel close met hem. Ik was 'daddy's little girl'. Ik ben de oudste van twee dochters en wilde altijd (onbewust) de goedkeuring van mijn vader hebben. En, dat kreeg ik meestal ook. Hij was altijd heel trots op mij en op mijn zusje. We waren 'zijn meiden'. Die trotse vader is hij nog steeds. En tegenwoordig is hij ook een hele trotse opa. En dat is ontzettend mooi om te zien.


Zijn looks

Ik lijk in veel opzichten op mijn moeder, vooral qua karakter. In uiterlijk lijk ik juist op mijn vader. Ik heb zijn haarkleur en zijn mooie indringende blauwe ogen. Toch heb ik ook qua karakter wel wat dingen van mijn vader. Hij is een hele sociale man, die met iedereen goed kan opschieten en communicatief heel sterk is. Dat heb ik dus niet van een vreemde. En, wat ik ontzettend in hem waardeer, hij maakt geen onderscheid in mensen. Ik bedoel qua achtergrond, nationaliteit, functie, etc. Hij kan net zo geanimeerd staan kletsen met een directeur van een grote organisatie als met de schoonmaakster in een hotel. Met oprechte interesse in die persoon. Zijn vader, mijn opa, had dat ook en heeft dat ongetwijfeld aan mijn vader meegegeven. En hij weer aan ons. Ook staat hij altijd voor iedereen klaar. Met een luisterend oor en goed advies. Dat helpen is ook iets wat wij van hem hebben meegekregen. Dat doe je gewoon. Mmm, als ik er zo bij stil sta, dan is het helemaal niet gek dat ik het communicatievak in ben gegaan en coach ben geworden.


Trots

Nu ik ouder ben zie ik mijn vader met andere ogen. Ik zie mijn vader nu veel meer voor wie hij is. Met zijn mooie kanten en zijn minder mooie kanten (die hebben we tenslotte allemaal). Ik zie de man die mij samen met mijn moeder (zij was de basis van ons gezin) heeft grootgebracht. De man die mij normen en waarden heeft meegegeven. Het harde werken. Het niet opgeven. Ook de liefde voor de Engelse taal en het reizen. Die mij als 17-jarige in Amerika liet wonen, terwijl hij dat als vader verschrikkelijk moet hebben gevonden. Die mijn onafhankelijkheid stimuleerde. En, mij liet geloven dat ik alles kon bereiken wat ik maar wilde, zolang ik er 100% voor ging. Mijn vader heeft mij (mede) gevormd tot wie ik vandaag de dag ben en daar ben ik trots op.

Vader en dochter
Mijn vader & ik (foto van een paar jaar geleden).

Liefde

En... ik ben zo blij dat hij het gevecht op leven en dood heeft gewonnen. Een 'sluipende moordenaar' noemde hij het coronavirus. Gelukkig heeft hij hieraan kunnen ontkomen en gaat het nu, een paar maanden later, weer goed met hem. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat hij er nog is en niet heeft opgegeven. Dat zijn liefde voor zijn vrouw en voor ons, hem op de een of andere manier stimuleerde om vol te houden. Te vechten. Zelfs toen hij eigenlijk niet meer kon....


Machteloos

Niemand mocht bij hem omdat hij corona had. Mijn enige contact moment was 2 minuutjes per dag aan de telefoon, mits hij opnam. Het was hel voor hem én voor ons. Ik wil altijd graag de controle hebben. Van betekenis zijn. Oplossingen verzinnen. En nu kon ik niks doen... Behalve hopen. Vertrouwen. En heel veel kaarsjes aansteken.


Ik hield contact met familie en vrienden, die heel erg meeleefden. Dat is typisch ik. Op die manier kon ik mijn stiefmoeder ontlasten en kon ik in ieder geval iets voor anderen betekenen. Ik voelde hun steun, wat mij ook weer op de been hield. Ik voelde me zo machteloos. Ik stuurde mijn vader kaarten en elke dag foto's via de app. Foto's van ons, van zijn kleinkinderen, van vroeger. Alles wat ik maar kon bedenken dat hem een klein beetje vechtlust zou kunnen geven. En een wonder gebeurde; hij overleefde het tegen alle verwachtingen van de artsen in.


Ik weet dat als het moet ik zonder hem kan. Maar dat wil ik niet. Nog lang niet. Ik wil nog heel veel mooie vader-dochter-momenten met hem beleven. Ik wil dat hij mij ooit weggeeft op mijn huwelijk. Dus hij moet nog aardig wat jaren mee (in goede gezondheid), want ik heb nog geen verloofde. En dat heb ik hem ook verteld, haha.


Genieten

Dit is de eerste keer dat ik er zo bij stil sta. Het waren een paar heftige maanden. Maar bij mij overheerst, zoals je leest, vooral dankbaarheid. Ik kijk vooruit. I count my blessings (klinkt toch mooier in het Engels). En, ik geniet volop van de momenten samen met mijn vader. En ook met de rest van mijn familie. Juist die kleine momenten zijn ineens extra bijzonder.


Jouw vader

Kijk eens goed naar jouw vader (of je stiefvader of bonusvader). Wat heeft hij jou meegegeven? Waarin lijk je op hem? Waar ben je hem dankbaar voor? Accepteer hem voor wie hij is, dus met zijn mooie en minder mooie kanten. En, geniet van de momenten met elkaar. Juist in deze tijd.


Liefs,

Nicole


❤ Be Gr8


 

Waarvoor kun je bij mij terecht?

  • Life Coaching - Dingen waar je als mens tegenaan loopt. Dit kan van alles zijn. Wil je meer balans tussen werk en privé? Meer balans tussen ratio en gevoel? Beter leren omgaan met je perfectionisme? Of wil je bijvoorbeeld werken aan je onzekerheid?

  • Loopbaancoaching - Ben je niet meer happy op je werk en wil je daar wat aan doen? Moet je op zoek naar een nieuwe baan en wil je daar hulp bij? Of wil je een volgende stap in je carrière maken, maar weet je niet goed wat je nu eigenlijk wilt?

  • Communicatie coaching - Professionals uit het communicatievak kunnen bij mij aankloppen voor vakinhoudelijke coaching.

  • Organisatiecoaching - Leidinggevenden kunnen mij benaderen voor organisatie- en teamcoaching.

Meer weten? Neem een kijkje op deze site of mail/bel me (nicole@begr8.nl of 06-15265383).




Recente blogposts

Alles weergeven

I am back

bottom of page