Ongelooflijk wat is 2018 snel voorbij gegaan. Terugkijkend was het een bewogen jaar. Met wat mindere momenten, zoals de infectie die ik opliep in Costa Rica, maar vooral met veel mooie momenten. Met als hoogtepunt natuurlijk de geboorte van mijn twee prachtige nichtjes.
Inieminie Wat was dat spannend zeg, de geboorte van de tweeling. Want ze waren echt inieminie. Gelukkig gaat het nu goed. Ik ben mega trots op mijn zus en zwager. Want hoe leuk een tweeling ook is, het is niet niks (understatement). Wat het extra speciaal maakte was dat ik bij de geboorte aanwezig was. Geen woorden voor, zoooo bijzonder. ❤ ❤
Liefde Ook die eerste anderhalve week waarbij ik voor mijn nichtje en neefje zorgde (toen de tweeling nog in het ziekenhuis moest blijven) waren heel speciaal. Mijn vader en zijn vrouw hielpen toen ook heel veel. We wisselden elkaar af. Mooie gesprekken hebben we gevoerd, met een lach en zeker ook een traan. Tranen door de spanning, de zorgen, de opluchting en ook simpelweg door vermoeidheid. Zo mooi om te zien hoe zij er ook echt voor mijn zus en zwager waren (en zijn).
Passie Ik kijk met veel plezier terug op de (verander)opdracht bij het waterschap. Het is nu klaar, althans mijn rol, en het is goed zo. Tijd weer voor een nieuwe uitdaging. Al vond ik het afscheidnemen wat minder (daar ben ik niet zo goed in). Mmm, daar had ik misschien aan moeten denken voordat ik voor mezelf begon, haha. De coachtrajecten het afgelopen jaar mogen zeker niet ontbreken in dit rijtje. Coachen is mijn passie. Het is zo gaaf om te zien wanneer iemand (weer) in zijn of haar kracht komt te staan. Het vertrouwen dat ik krijg van mijn coachees raakt me....
Reizen Ik ben net terug van een paar dagen Valencia met een vriendin. Even 'quality time', mooie gesprekken, genieten van het lekkere eten en de prachtige omgeving. Ik heb me voorgenomen ook dit jaar weer regelmatig even weg te gaan. Dus ik ben het jaar goed begonnen. In 2018 ben ik ook meerdere keren weggeweest. Mijn bezoek aan mijn vrienden in Californië staat op nummer 1. Al was het weekendje weg naar Kopenhagen met een vriendin ook niet verkeerd. Ik vind het heerlijk om even in een andere wereld te zijn (lees mijn vorige blogbericht). Al is het ook fijn om weer thuis te komen en in mijn eigen bed te slapen. Vooral dat laatste, haha.
Terugkijken
Dit zijn in een notendop de belangrijkste dingen voor mij van 2018. Ook waren er veel fijne en speciale momenten met mijn dierbaren. Mooie herinneringen voor altijd. Terugkijkend is het ook een jaar, waarbij ik mezelf regelmatig voorbij ben gelopen. Een jaar waarin ik niet goed naar mijn lichaam heb geluisterd. Weinig tijd voor mezelf had. Ineens geen zin meer had in koken (iets wat ik juist heel leuk vind), bijna niet aan yoga (en andere dingen) toekwam en vooral alsmaar doorging. Heb ik spijt van 2018? Absoluut niet! Heb ik spijt van de keuzes die ik heb gemaakt? Ook niet. Maar terugkijkend zou ik sommige dingen wel anders doen. En daar ben ik me bewust van en dat neem ik met me mee.
Vooruitkijken Ik ga dit jaar beter voor mezelf zorgen. Door te luisteren naar de signalen. Meer 'Me-time'. Meer leuke dingen doen. Meer balans. En, daar ben ik ook al mee begonnen sinds mijn terugkomst uit Costa Rica. Want dat was wel een 'wake-up call' voor mij (zie mijn eerdere blogbericht). Eerlijk gezegd denk ik dat ik die ook wel nodig had... Al had die van mij wel een stuk minder pijnlijk mogen zijn! Maar ja, dan was het geen 'wake-up call' geweest.
Dus 2019 staat voor balans, reizen, een nieuwe veranderopdracht en - wat jullie niets zal verbazen - coaching. De komende weken wil ik gebruiken om daar wat meer over na te denken. Hoe kan ik nog meer mensen helpen? Betekent dat dat ik mijn praktijk verder wil uitbreiden (of niet)? En meer van dit soort vragen. Goed om eens bij stil te staan.
En... 2019 wordt een jaar waarbij ik hopelijk weer mooie momenten met mijn familie en vrienden heb. Want uiteindelijk draait het daarom. De mensen die je dierbaar zijn. Ik voel me wat dat betreft heel rijk. Ik heb lieve familie en vrienden in mijn leven, die me echt kennen. Ze accepteren me zoals ik ben. En, steunen me in mijn persoonlijke reis. Dat is zo belangrijk.
Wie heb jij om je heen? Dus omring je met mensen die jou niet willen veranderen... Die zowel van je goede én van je minder goede kanten houden... Die van je houden omdat jij JIJ bent... Want jij bent uniek. Heb jij die mensen ook om je heen? Ik hoop het.
En jij? Heb jij al teruggekeken naar het afgelopen jaar? Wat zijn jouw hoogtepunten? Wat zou je - als je het over kon doen - anders doen? Wat heb je daarvan geleerd en neem je mee? En hoe ga je dat dan toepassen? Een nieuw jaar is een logisch moment voor reflectie, maar reflecteren kan natuurlijk op elk moment. Als coach (en als mens) is zelfreflectie iets wat ik veel toepas. En, wat ik ook van mijn coachees vraag.
Waarom? Omdat je door te reflecteren nadenkt over jezelf. Je stelt vragen aan jezelf die je anders waarschijnlijk niet zou stellen. Je houdt jezelf eigenlijk een spiegel voor. Hierdoor leer je jezelf nog beter kennen. Soms is reflecteren makkelijk en soms juist heel confronterend. Hoe dan ook, het helpt je in je persoonlijke ontwikkeling, in je eigen groei. Hoe zit dat met jou? Doe jij aan zelfreflectie?
❤ Be Gr8